Hisse senetlerinin içinde boğulan ve karlara ortak olan iş adamlarının tam tersine hisli sözleriyle bizi düşündüren hayatı yavaşlatan ya da durduran gönül adamlarına ihtiyacımız yok mu? Bize erdemin, ahlakın, dürüstlüğün ruhu yücelten davranışların iş birliklerini sunanlar lazım.

“Gel kardeşim seninle birlikte ağlamanın yollarını arayalım” deseydi birisi. Ona vereceğiniz yanıt nasıl
olurdu? Birlikte düşünelim. Düşüncenin gücüne inananlar olarak aynı anda aynı şeyleri düşünen
insanların yaratıma sahip olduğunu bildiğinizi farz ediyorum.

Örneğin sevilen bir markanın düşüncelerde sevgi etkisini yarattığını biliyor muydunuz? Sembollerin ve
renklerin de yadsınamayacak derecede etkili olmasını bir kenara bırakıp bir markaya duyulan sevginin
sebebini bir örnek üzerinden düşünelim. Hiç kullanmadığınız ve tanışmadığınız bir marka düşünün. Ve
birçoklarının o markayı koşulsuz şartsız “iyi ve seçkin” olarak nitelendirmesi sizi o alana daha kolay
yönlendirecektir. Aktarılmış bir “bu marka değerli” bilgisini kabul ettiniz bile. Hele ki kullandığınızda
beğeni ve ilgi gördüyse artık sevme eğilimi göstermeye başlarsınız. O markanın ismini bile
gördüğünüzde sempatik enerjinizi paylaşırsınız. Dünya çapında sevilen bir markayı yükseklere çıkaran
biz insanların enerjisi, sevgisi ve ilgisi. Bu bir sanatçı için de geçerli. Yani bizler aslında maddi
dünyadaki piller miyiz? Kimlerin ya da nelerin pilleriyiz?

Sevdiğimiz şeylere çok dikkat etmemiz gerekirken bir dizi oyuncusunu gerçekten sevmeli miyiz?

“Seven sevdiğine benzer” 

Gerçekten benzemek ister miyiz gerçek olmayan hayali karakterlere, bize ait olmayan hayatlara,
kültürlere?

Küfür eden ve madde kullanan bir rapçiyi severek dinlediğimizde bunun bizdeki karşılığı nasıl olur?

Onun aurasını güçlendireceğimiz kesin, ona daha çok kazandıracağımız da kesin peki ya bizler?

Huzursuz, depresyonlu, bitkin enerjisiz, boş piller gibi savrulan bizlere ne olacak?

Yüzde yüz enerjiyle kendi hayatlarımızı karakterlerimizi şekillendirmek kazanmak kendimizi geliştirmek
nasıl olurdu?

Bunu da yalnız bir üslupla değil de düşüncenin gücünü kullanmak için toplu olarak
yapabileceğimiz faaliyetlerle daha kısa sürede daha büyük enerjiyle yapsak nasıl olurdu?

Beraber sevdiğimiz yemek markasının, kıyafet markasının, sanatçıların, oyuncuların yerine daha
manasal şeyleri sevmeye odaklansak nasıl olurdu? Hep beraber fedakarlığı sevsek mesela, fedakarlık
yaratıma dönüşse ve herkes bu konuda birbiriyle yarışa girse. Hep beraber sadakati sevsek bulunduğu
ortama, sevdiği kişiye, sevdiği işe sadık olmanın, verdiği söze sadık olmanın enerjisini arttırsak
pillerimiz boşalır mıydı yoksa hepimiz bu büyük yaratımın enerjisinden fazlasıyla enerji alır mıydık?
Bizlerle iş birliği yapacak gönül adamlarının kapısını bulup çalmalıyız.

Bizlere fayda kâr marjı yüksek ürünlerden ziyade karı minimize eden, fedakarlığı maksimize eden,
sevmeyi en güzele tek güzele odaklayan bizleri “tek” ama uğrunda öleceğimiz kadar değerli bir
düşüncede toplayan işbirlikçilere/gönül adamlarına ihtiyacımız var. Karşılaştıysanız ne mutlu sıkı
tutunun ve ortaklığınızı destekleyin. Karşılaşmadıysanız şayet önce gönlünüze yük ettiğiniz, sevdiğiniz
için enerjinizi boşaltan, belki karşılık bulamadığınız için canınızı yakan, ya da haddinden fazla
sevmenizden ve düşünmenizden dolayı büyüyen hoyratlaşan maddeleri, şeyleri ve insanları bir
gözden geçirin derim.

Unutmayın ki; “Kişi sevdiğiyle beraberdir.” (hadis-i şerif)

 

  “Sen kiminle berabersin?”