Adeta vücudumuza mutluluk tohumları saçılıyor.Hem rûhi bir ferahlık hem de manevi bir lezzet kazandırıyor gönüllerimize.

Bayram aynı zamanda yeni başlangıçların,kardeşliğin,birlik ve dirlik olmanın tezâhürüdür. Mutlak zorluk ve güçlükten sonra yaşanılan sevinç ve sürûr kaynağıdır. Rabbimiz İnşirâh sûresinde “Şüphesiz her zorlukla beraber bir kolaylık olduğunu buyurmuştur. Bayramların öncesine bakacak olursak;hepsinde bir kıtlık, hepsinde bir bunalım ve hepsinde bir bedel ödeyiş vardır. Bunun en güzel örneğini Hz.İbrahim a.s’ın oğlu İsmail a.s ile olan kurbiyyet mücadelesinde görürüz.

Hz.İbrahim a.s en sevdiğini kurban etme sözünü yerine getirirken ki yaşadığı zorluk ile,kendini
sevdiren İsmailin’den vazgeçmek zorunda olma gerginliği ikisi için de kolay değildi elbette.

Fakat baba ile oğul bu samimiyet testini geçerek ,sözlerinde netlik gösterince; Rabbimiz onları aydınlığa
kavuşucakları bir haberle müjdeledi. İşte o haber âdeta üzerimize şimşek gibi çakan,bıçakla kurban
arasında titreyen bir alev ve hakikat timsâli olan BAYRAM’dı. Onların bayramı vefâ,hakiki bir şuur,diriliş
sancağı ve kutsal bir bayraktır. Fakat Hz.İbrahim’in bu ilk kurbanı ve ilk bayramı değildi. O ayın önünde
yıldızları,güneşin önünde ayı, Allah’ın önünde de güneşi kurban etmişti. Bu kurban edilişin bayramı ise
gerçek ve bir olan Yaratıcı’ya kavuşmaktı. Peki ya Yusuf Peygamber’in kurban mücadelesi neydi O
Allah’ın yeryüzünde halifesi olma yolunda neleri kurban etmişti? Hz.Yusuf nefsin kötü buyruğundan
kendini hayâ kılıcıyla kurban ederken Züleyha zindanından çıkıp Allah’tan başka kimseye boyun
eğmeyeceği hikmet zindanına düştü. Onun bayramı hakikat medeniyetine SULTAN olmaktı.

Gelin bir de bunların kâinattaki örneklerine bakalım. Gece kendini gündüze kurban eder, siyah da beyaza…

Onların bayramı karanlıklardan aydınlığa çıkmaktır. Çok sıkıntı çekip mücadele eden bir hasta nefsini
hastalığına karşı isyan etmemeye kurban eder ve onun bayramı sağlığına kavuştuğu gündür.

Doğum sancısı çeken bir anne evladı için merhametini,sabrını kurban eder onun bayramı ise kucağına aldığı yavrusunun kokusunu içine çekmektir.Peki bizler neyi kurban ediyoruz?Gerçek bayramı yaşamak
için.Sayılı geçen izin günlerimizde çıkacağımız tatilleri mi? Akrabalarımızı ziyaret etmek yerine onların
bayramını tek bir tuşa sığdırmayı mı?Üstüne bir çarpı attım dediğimiz dostluk arkadaşlık bağlarını
koparmayı mı?Sâhi kara bayramları ak bayramlara nasıl çevireceğiz?

Bunların cevabı;Bayramı bayram yapanı bulduğumuzda onu hayatımıza geçirdiğimizde,birlik ve beraberlik içinde olduğumuzda ve en önemlisi de Bayramın ta kendisi hâline geldiğimizdedir.Nâzım Hikmet’in de dediği gibi;ben yanmasam sen yanmasan ,biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa.

Karanlıkların aydınlığa çıktığı bir bayram olması temennisiyle herkese mutlu,huzurlu ve iyi bayramlar…